Je bekijkt de reis...
Dream it * Wish it * Do it !

Je bekijkt de reis...
12 oktober 2014
|
Door:
samantha
Aantal keer bekeken
377
Aantal reacties
11
Hanoi,
Vietnam
a
A
12 oktober 2014 09:51 | Door: carla Timmer
Wat is de tijd gegaan. En fijn om te lezen dat je met een goed gevoel naar huis gaat.
12 oktober 2014 10:37 | Door: diana
Hee samantha. Even een tip: bundel al die verhalen in een boekje en het wordt een bestseller!!!! Ik wordt gewoon emotioneel bij het lezen. Goeie reis terug. Hoop je snel te zien op de dansvloer!!! Haha doe maar kalmpies an heur. Zie eerst maar even dat je je jetlag kwijt raakt en een uitrust van dit alles. Neem de tijd om bij te kletsen met je familie en vrienden. Vooral martijn niet te vergeten. Je hebt nog heel wat knuffels in te leveren bij hem.Haha. Nou meis zie je snel. Xxx diana
12 oktober 2014 11:14 | Door: Marianne
Je laatste schrijven uit Hanoi, pink stiekem een traantje weg. Wat hebben wij genoten, meegeleeft met je tijd daar km ver. Hoop dat je gauw een keer op zaterdag (als alles in Nl weer in rustig vaarwater is) bij opa op de zaterdagmorgen komt en ons verteld over de belevenissen in Vietnam. Tot gauw een heel fijn en mooi afscheid van je vrienden uit Hanoi, goede vlucht. Andre, Marianne en Mark.
12 oktober 2014 12:16 | Door: Syl
Hi Sam, nog even en je staat weer bepakt en bezakt op Nederlandse bodem. Je komt niet alleen thuis met een rugzak vol vieze was (lekker hè Gemma? :-)) je neemt ook met vele herinneringen mee naar huis. Heb met name enorme bewondering voor dat wat je voor Hung hebt gedaan. Zijn leven is door de nieuwe rolstoel een stuk aangenamer geworden. De volgende tekst kwam ik tegen op de blog van de zorgmanager Vietnam:
People who have a natural love for charity act usually don't need recognition or praise. We believe Samantha is one of them - however, Projects Abroad Vietnam would still like to give her our shoutout and thank for this great act Samantha did. It's not simply just a donated wheelchair, it also well reflects the thoughtfulness and care our volunteer gives to the unlucky children and people she meets. :)
Het geeft 1 op 1 weer wat jij de afgelopen 6 weken in Vietnam hebt gedaan Sam...
Tot gauw xxx
12 oktober 2014 14:33 | Door: Ingrid
Hoi Samantha. Wat is dat snel gegaan die 6 weken, vond het fijn om te lezen hoe je het beleefd hebt.
Denk aan alle mooie herinneringen, en misschien ga je ooit nog een keer terug. Goede terug reis.
Tot ziens in het koude nederland....
12 oktober 2014 14:49 | Door: maggie
Hoi Sam, kreeg weer een brok bij je blog.je bent met ervaren wat je mee hebt gemaakt in zo kort tijd rijker. Ik wil je alvast bedanken dat je hebt met ons je ervaren gedeeld .Wens je fijne reis terug. Tot gauw. Bye bye liefs xx
12 oktober 2014 22:30 | Door: Wendy
Ooo, ik kan je boosheid heel goed begrijpen. En vooral het onbegrip wat je dan moet doorstaan.
Ook ik zou mij ontzettend verdrietig voelen wanneer mensen zo lakoniek over zulke belangrijke dingen doen. Maar gelukkig is deze rolstoel vele keren beter dan de vorige. En dat moet dan maar een troost zijn.
Bedankt Sam voor de leuke, ontroerende en spannende verhalen.
De foto's vind ik prachtig en ook leuk om te zien hoe de mensen eruit zien waarover je schrijft.
Vanuit een herfstachtig Nederland wens ik jou een goede terugreis toe.
Je moeder staat je met een lekkere warme winterjas op te wachten.
Ik kom binnenkort even aan waaien om jou een welkomsknuffel te geven.
Dag Sam, tot gauw.
12 oktober 2014 23:47 | Door: Dorine
Wat een mooie blog weer. Ik wens je een fijne reis terug naar Twello en we spreken elkaar vast snel een keer. Ik ga je blogs missen
13 oktober 2014 01:43 | Door: Paula
Ik wens jou een veilige vlucht terug en een welkom thuis xxxxx
13 oktober 2014 08:58 | Door: Annet
Hoi Samantha, wat zijn die 6 weken om gevlogen. Ik heb genoten van je avonturen, wat kun je toch de dingen die je beleeft mooi en ontroerend beschrijven. Ik ga je blogs missen.
Je zult inmiddels al in het vliegtuig zitten op weg naar huis.
Ik heb grote bewondering voor de manier waarop jij met de dingen die op je pad kwamen bent om gegaan, zoals het regelen van de rolstoel, en dat je je niet uit het veld liet slaan en voet bij stuk hield om er persoonlijk bij te zijn en er op toe te zien dat alles goed terecht kwam. Respect!
En ik hoop ook dat ik de vele andere avonturen van je mag horen mocht je een keer bij Opa op de koffie zijn op zaterdagmorgen.
Voor nu wens ik je een goede en veilige reis terug naar huis!
Groetjes en tot gauw van de Slinkmanski Clan
15 oktober 2014 19:40 | Door: Betsie van der Liende
Hoi Samantha. Je bent inmiddels weer thuis, maar ik wil je toch nog even zeggen dat ik heb genoten van al jouw blogs. Je hebt ze ontzettend leuk geschreven, ik zag het allemaal helemaal voor me. Knap hoe je je staande hebt gehouden alleen, en toch ook weer niet met alle andere vrijwilligers om je heen. Ontzettend veel meegemaakt en ik denk inderdaad dat je dit nooit meer zult vergeten. Een druppel op de gloeiende plaat, maar toch, je hebt een geweldig goede bijdrage geleverd!